مقاله در مورد گیاه زینتی بگونیا

                                   

 Begonia از خانواده Begoniaceae

خاستگاه :گلى است كه در مناطق جنگلى حاره بطور خودرو رشد و نمو ميكند، در ايران در نواحى كوهستانى شمالى كاشتن  آن به سادگي صورت مي گيرد

.مشخصات ظاهرى: برگ ها  بشكل قلبى و كركدار و برگ سبز براق و لبه آنها دندانه دار است ، ساقه هاى گل دهنده از ميان برگها خارج شده و منتهى به چند گل كوچك قرمز و يا  معمولا آتشي رنگ مي گردد.

 نور: محل روشن را ترجيح ميدهد لكن نور مستقيم را تحمل نميكند، بهترين محل آن جائى است كه نور سايه و روشن وجود داشته باشد.

 آبيارى: در تابستان بايستى به فراوانى آبيارى شود . يعنى خاك گلدان در فاصله دو آبيارى هميشه مرطوب باشد . حتى در فصل زمستان نيز قدرى مرطوب باشد  " بهتر است . به هرحال چنانكه بصورت گلدانى در منزل نگهدارى ميشود " نبايستى هنگام آبيارى، آب روى برگها و گلها ريخته شود زيرا آنها را زرد و خشك ميكند .

 كود: كودهاى مايع در ايام تابستان داده مي شود در صورتيكه خارج از خانه كاشته شوند" لكن در پائيز و زمستان نياز به كود ندارد.

حرارت : همان حرارت معمولى آپارتمان براى آن كافى است لكن هواي خنك را ترجيح ميدهد. 

فصل گل دهى: از هفتم دى الى خرداد ماه در آپارتمانها گل ميدهد.

ازدياد: روش ازدیادی انبوه و باصرفه آن از طریق کاشت بذر می باشد. معمولا در اوايل آبان و آذر ماه در بستر بذر در گلخانه كاشته مي شود.

لینک دانلود مقاله بالا در فرمت word office در زیر قرار دارد:

http://s2.picofile.com/file/7342085692/Begonia_1.zip.html

ورمی کمپوست و پرورش كرم خاكي

                  

 کلمه worm از لغت لاتین vermis گرفته شده است که به معنی کرم می باشد. ورمی کمپوست نوعی کمپوست است که بوسیله کرم حاصل می آید یا به عبارتی حاصل یک فرایند نیمه هوازی است که توسط گونه های خاصی از کرم های خاکی - قارچ ها - باکتری ها و خصوصا اکتینومیستها به طور توام انجام می شود. ورمی کمپوست مواد حاصل از بستر رشد کرم است که بعد از دفع شدن از سیستم گوارش کرم در محیط باقی می ماند. از این رو این ماده مجموعه ای از فضولات کرم به همراه مواد آلی تجزیه شده و نیز اجساد کرم ها است که برای گیاه ارزش غذایی فراوانی دارد. خاک های حاوی کرم اغلب دارای نیتروژن - فسفر - پتاسیم به میزان ۵ تا ۱۱ برابر بیشتر از خاک های بدون کرم است. در اثر عبور مواد آلی از دستگاه گوارش کرم خاکی میزان عناصر قابل استفاده گیاه از جمله عناصر ریزمغذی افزایش چشمگیری می یابد. در ايالات متحده اكنون 90000مزرعه ويژه پرورش كرم باران (كرم باغچه ) سرگرم فعاليت هستند.در فارم هاى مورد بحث هر دو نوع كرم باران (لومبريكوس روبلوس) و (هلودريلوس فوئه تيدا) پرورش و تكثير مي شوند و بازار فروش اين كرم ها آنقدر گرم است كه توليدى فارم ها پيش فروش مي شوند. بطوريكه ميدانيد وجود كرم باران براى خاك باغچه منزل يا باغ و مزرعه حياتى است . زيرا خاك را پوك كرده و آب را قابل نفوذ ميكند. برخى از مزرعه داران كرم ها را كيلوئى و برخى عددى ميفروشند. هر كيلو كرم باغچه به مبلغ بالایی بفروش ميرسد. البته براى باغچه خانه معمولي يك كيلو كرم زياد است و در حدوددويست تا سيصد عدد آن كافى است . زيرا هر گاه شرايط مساعد باشد" كرم ها خود تكثير شدن را انجام ميدهند.اما مزارع و كشتزارها به تعداد زيادى كرم احتياج دارند.تکنولوژی Vermicomposting : براي بدست آوردن ورمي  کمپوست از كرم هاي خاص کمپوستي Vermicomposters استفاده میشود تعداد کرم های  کمپوستی جهت تبدیل مواد اولیه به کود ورمی کمپوست , بستگی به میزان مواد اولیه دارد. لذا اگر بخواهیم تولید ورمی کمپوست در مقیاس بیشتر داشته باشیم  مهمترین لازمه اینکار نیاز به کرم های کمپوستی فراوان می باشد. در تکنولوژی Vermicomposting در سطح وسیع , بایستی Vermiculture یا صنعت پرورش کرم نیز داشته باشیم. از صنعت پرورش کرم علاوه بر تلقیح بستر های زباله جهت تولید کود ورمی  کمپوست , همچنین به عنوان خوراک مرغ, پودر ماهی ,صنعت داروسازی, مواد آرایشی و ... نیز استفاده می شود. هدف اصلی Vermiculture رشد و تکثیر و افزایش مداوم جمعیت کرم ها , به خاطر بدست آوری کرم بیشتر , در محیط  پرورشی می باشد.انواع کرم های کمپوستی : از مهمترین کرم های کمپوستی مورد استفاده در فناوری ورمی کمپوست , می توان به Eisenia fotida اشاره کرد. این گونه به دلیل مقاومت به شرایط محیطی و سرعت زیاد تغذیه و تکثیر , در واحد های بزرگ تجاری پرورش داده می شود. گونه های دیگر شامل کرم های بزرگ آفریقایی ( Euderilus evgeniae ) و کرم های آبی هندی ( p. excavatus ) هستند که بومی مناطق گرم آسیا و آفریقا بوده که طبیعتا به دماهای پایین حساس می باشند و سریعا تلف می گردند. در بین سه تیپ از کرم های اپی ژئیک ( Epigeic ) - اندروژیک ( Endogeic ) - آنیسک ( Anecic ) از لحاظ تجاری معمولا کرم های اپی ژئیک  ( Epigeic ) پرورش داده می شوند. در صنعت Vermiculture از بین گونه های موجود در گروه Epigeic مخصوصا در سیستم های پرورشی فضای باز به علت آنکه شرایط محیطی در چنین سیستمی دائما در حال تغییر و تحول می باشد, از گونه E.fotida استفاده می شود.                      

مطلب کوتاهی در مورد هرس گیاهان

معمولا در اغلب گياهان , بعد از پایان هرس اولیه (تا ارتفاع 30 سانتیمتری) نوبت می‌رسد به هرس شاخه‌های فرعی و میوه‌ها و برگ‌های اضافی که روی گره‌های بعدی (بعد از ارتفاع 30 سانتیمتری) تولید می‌گردند. بوته خیار گلخانه‌ای در کنار هر برگ یک یا چند میوه تولید می‌کند. از کنار هر برگ نیز یک جوانه جانبی ظاهر شده که به تدریج تبدیل به شاخه جانبی می‌شود.

عملیات هرس شاخه‌های جانبی باید مرتباً انجام شود زیرا در غیر این صورت در کمتر از 1 هفته با رشد ساقه‌های جانبی پی در پی که از یکدیگر مشتق می‌شوند، فضای گلخانه تبدیل به جنگلی از برگ‌ها و ساقه‌های جانبی می‌شود که عملیات داشت، عبور و مرور و خدمات رسانی را با مشکل مواجه می‌کند.. با حذف برگ‌ها، میوه‌ها و شاخه‌های جانبی اضافی از روی ساقه‌های اصلی و جانبی، جوانه‌های جانبی جدیدتری روی ساقه اصلی به سرعت ظاهر می‌شوند.

هرس شاخه‌های فرعی به چند روش انجام می‌گیرد:

هرس تک شاخه: بعد از ارتفاع 40-30 سانتیمتری، روی هر شاخه فرعی یک میوه و یک برگ (یا دو میوه و دو برگ) نگه می‌دارند و سپس جوانه انتهایی شاخه‌های فرعی را قطع می‌کنند.

هرس هرمی: بعد از ارتفاع 40-35 سانتیمتری، در 25 سانتیمتر اول روی هر شاخه فرعی یک خیار و یک برگ بالای آن نگه می‌دارند و سپس جوانه انتهایی شاخه‌های فرعی را قطع می‌کنند. در 25 سانتیمتر دوم روی هر شاخه فرعی 2 خیار و 2 برگ و در 25 سانتیمتر سوم 3 خیار و 3 برگ روی هر شاخه فرعی نگه می‌دارند و بقیه را حذف می‌کنند و به همین صورت تا بالا ادامه می‌دهند (این هرس باعث رشد هرمی شكل بوته می‌شود).

گاهی برای تحریک بیشتر بوته، تمام شاخه‌های جانبی روی ساقه اصلی حذف می‌شوند و اجازه داده می‌شود که در زوایه هر برگ از ساقه اصلی فقط یک میوه رشد کند. این نوع هرس بیشتر در كشت‌های كوتاه مدت و به منظور زودرس كردن و افزایش كیفیت میوه كاربرد دارد.