( Tamarix - Tamarix hispida ) گياه گز به شكل درخت يا درختچه است كه برگ هاي آن كوچك سوزني شكل و پولك مانند است . اين گياه بيشتر در جاهاي خشك , كنار آبهاي شور , در زمين هاي شوره زار و كنار رودخانه ها رشد مي كند. گياه گز مقاومت زيادي دارد و در هر آب و هوايي رشد مي كند. اين گياه حتي در مناطق بلند و كوهستاني هم رشد مي كند. مناسب ترين جا براي رشد و ازدياد آن منطقه هاي گرم و خشك بياباني و خاك هاي شور است. اين گياه در برابر تغييرات دماي هوا مقاومت زيادي دارد. به علاوه مناسبترين خاك براي رشد آن , خاك لومي است. پس نزديك دريا , شنهاي ساحلي , بستر و اطراف رودخانه ها , گودالهاي مرطوب جاي مناسبي براي رشد گياه گز مي باشد. گز داراي خواص دارويي – تغذيه اي و صنعتي مي باشد. در ضمن از درختچه گز به عنوان باد شكن و گياه پوششي جهت جلوگيري از فرسايش خاك و گياهي زيبا در طراحي فضاي سبز استفاده مي گردد. شیرینی ای که در نواحی اصفهان و بلداجی به نام گز ساخته می‌شود نیز نام خود را از شهد ترشح یافته از پسیل گز که اختصاصا بر روی این درختچه جای گیر می‌شود گرفته است. ارزش گز انگبین در این است که یکی از معدود قندهای فروکتوز به تنهایی در طبیعت می‌باشد.
